„Tak, ja mam pałac, tam poza górami”. Podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu z racji pierwszej niedzieli miesiąca, rozważaniom towarzyszyła religijna piosenka „Pałac poza górami”. Jej nastrajające słowa skłaniały do refleksji nad życiem wiecznym. W kazaniu kapłan przypomniał, że w Ewangelii Pan Jezus troszkę wyjaśnia, jak będzie wyglądało życie w niebie. Po dzisiejszym Słowie Bożym może mamy niewiele szczegółów, jak będzie wyglądało niebo, ale czy wiedza, że zmartwychwstaniemy i żyć będziemy wiecznie nie jest o wiele ważniejsza? Pomyślmy, jak będzie niebo wyglądało – piękny ogród? nowoczesne miasto? Drogę do nieba pokazuje nam Matka Boża i święci. Ta droga to przede wszystkim życie sakramentalne, modlitwa, bycie dobrym. W listopadzie – modlitwa za zmarłych i przywoływanie świętych, którzy do nieba już doszli. Na Mszy Świętej dla dzieci kilkoro z nich wcieliło się w postaci świętych. Została przypomniana historia niektórych świętych, z zachętą skierowaną do wszystkich: „z martwych wstanę do życia i będę miał pałac poza górami”. Warto do tego Królestwa konsekwentnie, za przykładem świętych, zmierzać.